گام بعدی پوتین در جنگ اوکراین چه خواهد بود

به گزارش موج رسا; «هارلان اولمان» نویسنده آمریکایی و از اعضای برجسته شورای آتلانتیک در گزارشی در «هیل» پایگاه خبری کنگره آمریکا به گام‌های احتمالی بعدی پوتین در جنگ با اوکراین پرداخت.

وی در این مقاله نوشت: «هفته پیش و با سقوط شهر "سوردونتسک"، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه چه تفکرانی در قبال جنگ در اوکراین و پیامدهای سیاست‌هایش در قبال آمریکا، ناتو و اتحادیه اروپا داشته و گام‌های بعدی وی چیست؟ از آنجایی که غرب هرگز عمق کینه و دشمنی پوتین نسبت به خود را تا زمانی که خیلی دیر شده باشد، درک نکرده، آیا آمریکا و ناتو درباره قابلیت مقاومت اوکراین بیش از حد خوشبین بوده و عزم مسکو برای ادامه و پیروزی در این جنگ را دست کم گرفته است؟ آیا پوتین معتقد است وی نه تنها بر اوکراین بلکه بر آمریکا، ناتو و اتحادیه اروپا نیز برتری دارد؟»

این نویسنده آمریکایی اضافه کرد: «برتری‌های نظامی، تاکتیکی، اقتصادی و راهبردی احتمالی که پوتین می‌بیند چیست؟ نخست، حجم و تعداد نظامیان پوتین در جنگ با اوکراین به نفع روسیه است. مهم نیست که مقاومت اوکراینی‌ها چقدر قهرمانانه است این مقاومت بی‌نهایت نخواهد بود به ویژه که تلفات اوکراینی‌ها در حال افزایش بوده و مهمات جنگی و پشتیبانی آنها در حال کاهش است».

اولمان اضافه کرد: «بدون تردید، پوتین به درستی یا نادرستی، ضعف‌ها و ایراداتی را در اتحاد کشورهای غربی مشاهده کرده که این ضعف‌ها با گذشت زمان مهار نخواهد شد و پوتین می‌تواند از آنها بهره‌برداری کند. اروپا به نفت و گاز روسیه وابسته است و فرض کنید که بهای بنزین در آمریکا بالا باقی بماند در این صورت، چالش بزرگی برای بایدن و حمایت داخلی از وی بروز خواهد یافت. همچنین تورم شدید در آمریکا ممکن است که اجماع طولانی مدت برای تخصیص میلیاردها دلار برای حمایت از اوکراین را محدود کند».

در این مقاله آمده است: «درباره غذا نیز، همانطور که پوتین از جنگ در سوریه یادگرفته، مهاجران می‌توانند سلاح قدرتمندی باشند. با شیوع قحطی گسترده در جهان و کمبود مواد غذایی، پیامدهای مهاجرتی و تشدید آن، امری بدیهی خواهد بود. با توجه به آنکه پنج میلیون اوکراینی آواره شدند و تعداد قابل توجهی از آنها نیز به دنبال پناهندگی در لهستان، رومانی و دیگر کشورها هستند، قحطی و گرسنگی باعث خواهد شد تا تعداد بیشتری از مردم در اروپا و آمریکا به دنبال امنیت و درآمد در اروپا و آمریکا باشند که این موضوعی است که غرب ممکن است نتواند از عهده آن برآید».

این عضو برجسته شورای آتلانتیک در ادامه گزارش خود نوشت: «سوم، پوتین شاهد آن است که آمریکا مجبور شده تا نبرد را در دو جبهه و علیه روسیه و چین برنامه ریزی کند. پوتین کاملا از حماقت چنین راهبردی قدردانی می‌کند. ناپلئون و هیتلر نیز در نهایت پس از آغاز نبردهایشان در دو جبهه شکست خوردند. این دو به ترتیب در سال ۱۸۱۲ به روسیه و در سال ۱۹۴۱ به اتحاد جماهیر شوروی حمله کردند. چین یک دارایی راهبردی و همچنین بازاری برای برای انرژی روسیه به شمار می‌آید تا بتواند تحریم‌ها را دور زده و ایالات متحده را مجبور کند تا منابع خود را برای مقابله با دو دشمن بزرگ در دو طرف نیمکره تقسیم کند».

در ادامه این مقاله آمده است: «چهارم، پوتین احتمالا اختلاف‌های موجود در آمریکا بر سر هر موضوعی را محدودیت بیشتری بر قدرت و توانایی این کشور برای تاثیرگذاری بر رویدادهای جهانی می‌داند. توجه به رویدادهای اخیر در آمریکا درباره قانون سقط جنین و همچنین حق حمل سلاح گرم، به خوبی نشان می‌دهد که سیستم سیاسی آمریکا در بن بست قرار داشته و ناتوان است».

اولمان در مقاله خود در پایگاه هیل نوشت: «پنجم، پوتین اهرم‌های دیگری نیز در اختیار دارد. لیتوانی اخیرا تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه روسیه را اعمال کرده و مانع از رسیدن کالا و خدمات به خصوصی به کالینینگراد، منطقه محصور و از وطن جدا شده روسیه در بالتیک شده است اگر چه احتمال دارد که اتحادیه اروپا این موضوع را حل کند.البته پیشتر نیز تهدیدهای ضمنی روسیه با واکنش‌های شدیدی از سوی کشورهای حوزه بالتیک مواجه شده است. "کاجا کالاس" نخست وزیر استونی گفته که راهبرد ناتو برای دفاع از کشورش ممکن است به محو شدن این کشور از نقشه منجر شود. پوتین مهمترین و تنها مزیت نظامی روسیه نسبت به ناتو- برتری عددی در سلاح‌های هسته‌ای کوتاه‌برد- را با اعلام احتمالی استقرار تعداد بیشتری از آنها در کالینینگراد به رخ خواهد کشید و از این حربه برای تهدید و ایجاد گسستگی در ناتو استفاده خواهد کرد».

در این گزارش آمده است: «نشست ناتو این هفته در مادرید برگزار می‌شود. ناتو مفهوم راهبردی جدید خود را اعلام خواهد کرد. این راهبرد جدید یک روز پس از حمله روسیه به اوکراین بازبینی اساسی شد. در این راهبرد، نظامیان بیشتری از ناتو در حوزه بالتیک برای ایجاد بازدارندگی در برابر تهاجم روسیه مستقر خواهند شد. اما این مفهوم، با برتری‌هایی که پوتین به آنها اعتقاد دارد، مقابله خواهد کرد؟»

این نویسنده آمریکایی نوشت: «خوشبختانه، برتری‌های پوتین ضرورتا آنقدر قدرتمند نبوده که وی اعتقاد داشته است. با این حال، تا زمانی که غرب درک نکند که چرا پوتین معتقد است زمان به نفع اوست و برای مقابله کردن با این تصور اقدام نکند، خوشبین بودن به فرصت‌های راهبرد متقابل، عملی دشوار به نظر می‌آید».

این گزارش در حالی در نشریه هیل منتشر می‌شود که پیشتر نیز مقام‌های آمریکایی به شبکه خبری «سی‌ان‌ان» گفتند حتی با وجود برنامه‌ریزی برای ارسال تسلیحات سنگین‌تر و پیشرفته‌تر از سوی آمریکا و متحدانش، مقامات کاخ سفید در حال از دست دادن این باور هستند که اوکراین می‌تواند تمام سرزمین‌هایی را که به روسیه در چهار ماه گذشته از جنگ واگذار کرده، پس بگیرد. 

در چند هفته گذشته خوش‌بینی‌ها تغییر کرده، زیرا اوکراین برای دفع پیشروی‌های روسیه در دونباس تلاش کرده و متحمل تلفات سرسام‌آور نیرو شده است که به ۱۰۰ نظامی در روز می‌رسد. نیروهای اوکراینی همچنین تجهیزات و مهمات خود را سریع‌تر از آنچه غرب می‌تواند فراهم کند و آن‌ها را بر روی سیستم‌های تسلیحاتی جدید و استاندارد ناتو آموزش دهد، از بین می‌برند.

یک مقام نظامی ایالات متحده و یک منبع آشنا با اطلاعات غربی به اتفاق گفتند که بعید است اوکراین بتواند نیروهای لازم را برای بازپس‌گیری تمام اراضی از دست رفته به روسیه در جریان نبردها، جمع‌آوری کند.